Bioenergoterapia jak i medycyna alternatywna mają początki datowane na ok 3000-3300 lat p.n.e. Poniżej znajduje się skrótowe historyczne zestawienie początków leczenia ludzi. Ludzie ograniczeni swoją wiedzą, więcej pokładali własnej wierze. Placebo ma skuteczność naukowo opisaną na poziomie ok. 80%. Jeżeli w coś wierzymy, metoda nie ma znaczenia, organizm sam wytwarza potrzebne enzymy, dlatego tak ważne jest dbanie o prawidłowe funkcjonowanie psychiki, życie w zgodzie z naturą, przebywanie w harmonii oraz dbanie o czystość myśli, bo to myśli kreują rzeczywistość.
Chiny
Wiedza medyczna Chin liczy sobie ponad pięć tysięcy lat. Pierwszym przekazem pisanym, w którym zawarta jest wiedza o chorobach i metodach ich zwalczania, jest tzw. „Żółtego Cesarza Księga Medycyny Wewnętrznej” (z III w. p.n.e.). Stanowi ona do dziś podstawę w diagnozowaniu lekarzy medycyny chińskiej. W 2698 roku p.n.e. legendarny cesarz Shen Nung w „Pismach o ziołach” wymienił 365 roślin podając informacje o sposobach ich przechowywania oraz możliwościach wykorzystania. Z glinianych tabliczek sprzed 3000 lat p.n.e. pochodzą informacje o imporcie ziół z Chin do Babilonu. Chińczycy dostrzegają głęboki związek człowieka z naturą. Uważają, że człowiek jest cząstką wszechświata i żyje w rytmie jego drgań, dźwięków i barw. Podlega więc tym samym prawom i siłom, które rządzą przyrodą.
Egipt
Przypadłości natury duchowej, do których zaliczano epilepsje, histerię czy choroby nerwowe, będące według Egipcjan karą za grzechy czy też złośliwością bogów, leczono za pomocą tzw. snu sakralnego. Nie był to sen zwykły lecz somnambuliczny (lunatyczny), tak głęboki, że człowiek miał nie tylko chaotyczne widzenia, lecz prawdziwe wizje, częstokroć dotyczące wyzdrowienia. Była to po prostu hipnoza i pomocna sugestia. Kolejną tajemnicą egipskiej medycyny sakralnej było zjawisko zwane dziś magnetyzmem. Magnetyzm polegał na lekkim dotykaniu, przykładaniu ręki, na ruchach obrotowych i dmuchaniu (tchnienie żywotne), tak żeby np. wywołać poty, wyleczyć z gorączek zakaźnych itp.
Źródło Krzysztof Konat „Medycyna w starożytnym Egipcie”
Sumer
Najstarszy podręcznik dotyczący sposobów leczenia w Sumerze pochodzi z miasta Nippur z około 2200 roku p.n.e.. Są to gliniane tabliczki (znajdują się w Muzeum Brytyjskim w Londynie) zapisane pismem klinowym przez sumeryjskiego lekarza – jest ich ok. 200 sztuk. Stanowi on jedyny dowód na daleko posunięty rozwój gałęzi wiedzy w tamtej epoce. Zawarte w tekście wzmianki na temat różnych czynności i procesów świadczą pośrednio, że Sumerowie posiadali także głęboką znajomość chemii.
Zanim mieszkaniec Sumeru zastosował leki lub szukał ratunku u chirurga, próbował tę chorobę, która uważana była za dzieło złych demonów, wygnać przy pomocy odpowiedniego zaklęcia w imię swego boga. Lekarze – przynajmniej w pewnym okresie dziejów – sprawę magii w swej praktyce leczniczej mogli pomijać, nie oznacza to jednak, że postępowanie było zgodne z powszechnym odczuciem i praktyką.
Źródło: Antoni Mierzejewski „Tajemnice glinianych tabliczek”
Indie
Podstawy ajurwedy – to koncepcja życia wypracowana przez mędrców, joginów i filozofów. Pierwsi znani nam lekarze ajurwedy, Ćaraka i ojciec chirurgii Suśruta, byli jednocześnie mędrcami, zarówno w rozumieniu filozoficznym, jak i duchowym. Byli też praktykami i badaczami potrafiącymi empirycznie udowodnić trafność teorii i dzięki temu udoskonalić praktykę. Posiadali wyjątkową wiedzę o ludzkim ciele, ponieważ całe swoje życie, poświecili na zgłębianie tajemnic chorób i tego, jak funkcjonuje ludzki organizm w sferze cielesnej, mentalnej i duchowej. Ich spuścizna została spisana w księgach i do dzisiaj korzystają z niej studenci medycyny w Indiach. Indyjska wiedza o życiu bazuje na przekonaniu, że istoty żywe współistnieją z całą przyrodą ożywioną i nieożywioną, z całością Bytu, ze Wszechświatem. Człowiek „składa się” z ciała, czyli fizycznego organizmu, psychiki i ducha.
Grecja / Rzym
Lekarze skupiali się wokół świątyń, nazywano ich Asklepiadami – synami Asklepiosa. Świątynie Asklepiosa – Asklepiejony, były miejscami, do których przychodzili chorzy. Po złożeniu ofiary, obmywali swoje ciało i oddawali się pod opiekę kapłanów. Leczono snem, ziołami, przeprowadzano proste operacje. Usługi kapłanów były bezpłatne, jednak każdy wyleczony fundował dla świątyni tablicę wotywną. Hipokrates był uczniem Demokryta. Demokryt przeprowadził pierwszą operację na zwierzętach, a Hipokrates to rozwinął. Hipokrates uważał, że kiedy manifestuje się choroba, to naturalna moc organizmu jest w stanie go uzdrowić. Zdrowie, to stan wewnętrznej równowagi. Hipokrates stosował kompresy, okłady, kąpiele wodne i błotne, nasłonecznienie i masaże. Główną siłą leczącą jest sama natura, lekarz ma jej jedynie pomagać. Stworzył pierwsze opisy dotyczące zimna, ciepła słonecznego, światła i ćwiczeń fizycznych jako zabiegów leczniczych.
